ที่สุดแล้ว

เหนื่อยใช่ไหมที่ต้องทน
แบกภาระอันหนักล้นไว้ข้างใน
และไม่ว่าค้นไม่ว่าหาพยายามสักเท่าไหร่
ก็ไม่เคยจะเจอทางออก

แบกคนเดียว อยู่ผู้เดียว
เพียงลำพังคนเดียวเปล่าเปลี่ยวไหมในใจ
อยากรู้เธอจะเหนื่อย
อยากรู้เธอจะแบกจนเมื่อไหร่

ฉันเองก็เคยเป็นเหมือนเหมือนกับเธอ
จึงอยากบอกเธอให้เธอรู้ไว้

เปิดเถอะนะปล่อยเถอะนะ
วางสัมภาระของเธอลงก่อน
พาใจมาพิงแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนให้สบาย
เธอได้ทำดีที่สุดแล้ว

อาจดูเหมือนหมดหนทาง
มองไปก็อ้างว้างโดดเดี่ยวเหงาเดียวดาย
ไม่เห็นมีจุดจบไม่รู้จะสิ้นสุดสักเมื่อไร

ฉันเองก็เคยเป็นเหมือนเหมือนกับเธอ
จึงอยากบอกเธอให้เธอรู้ไว้

เปิดเถอะนะ (เปิดเถอะนะ)
ปล่อยเถอะนะ (ปล่อยเถอะนะ)
วางสัมภาระของเธอลงก่อน
พาใจมาพิงแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนให้สบาย
เธอได้ทำดีที่สุดแล้ว

เปิดเถอะนะ (เปิดเถอะนะ)
ปล่อยเถอะนะ (ปล่อยเถอะนะ)
วางสัมภาระของเธอลงก่อน
พาใจมาพิงแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนให้สบาย

เปิดเถอะนะ (เปิดเถอะนะ)
ปล่อยเถอะนะ (ปล่อยเถอะนะ)
พักลงก่อนที่จะสาย

พาใจมาพิงทิ้งตัวลงนอนให้สบาย
ปลดพันธนาการที่ผูกมัดหัวใจและกาย
พาใจมาพิงแล้วทิ้งตัวลงนอนให้สบาย
เธอได้ทำดีที่สุดแล้ว