Masaka No Confession - คำสารภาพที่ไม่คาดฝัน

ทุกครั้งที่ได้เปลี่ยนชุดนักเรียน
เป็นชุดของฤดูใบไม้ผลิ
ก็ทำให้ได้รู้สึกเหมือนว่าฉันโตขึ้นทุกทุกที
ในห้องที่เรานั่งเรียนประจำ
ม่านขาวที่อยู่ตรงริมหน้าต่าง
มันคอยกระซิบ ค่อยค่อยบอกว่าเรา
อยู่ตรงนี้เป็นปีสุดท้ายแล้วนะ

เรื่องรักไม่แคร์ ไม่เคยสนใจ
มันดูไกลตัวฉันมากมายเหลือเกิน
แม้จะแอบมองใคร แอบชอบใครสักคนในใจ
แต่ก็ไม่คิดเลยว่าสักวันจะมีโอกาสได้คบ

ทำไมนะ ทำไมเป็นฉันนี่มัน
まさかの confession
คำที่เธอบอกว่าชอบฉัน
ทำให้ป่วนปั่นสับสนไปหมดเลย

อยู่ตรงนี้ก็แทบจะมองไม่เห็น
ไม่โดดเด่นเป็นแค่ unknown
ก็ทุกคนในโรงเรียนนี้พากันแปลกใจ นี่อะไร
เมื่อเธอเอื้อมมือจับกัน แล้วก็มองมาที่ฉัน
แล้วก็ชวนกลับบ้านด้วยกัน
เธอก้าวเดินไปกับฉัน stranger

ห้องนี้ที่มีโต๊ะเรียนเรียงราย
แล้วตรงไหนเป็นที่ของฉันรู้เปล่า
เคยคิดว่าถึงยังไง เธอนั้นก็คงไม่รู้แน่เลย

ก็แสง แสงจากสายตาของเธอ
ไม่เคยจะส่องถึงฉัน ไม่เคย
ตัวฉันเป็นแค่ส่วนหนึ่งของเงา
เงาจางจางกลางผู้คนมากมาย แค่นั้น

อัลบั้มที่รวมภาพถ่ายเขานั้นคงถามกัน
ว่า "ใครกันนั่นทุกคน รู้ปะ"
ใครใครก็มอง เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง
ก็คิดเหมือนกัน เราก็เป็นคนธรรมดาจริงจริง

อยู่ดีดี จู่จู่ก็เรียกมา
まさかの confession
ไม่คิดเลย เธอบอกว่าชอบฉัน
ต่อหน้าใครใครได้ไงแบบนี้

รู้จักฉัน เธอรู้จักกันได้ไง
ทั้งที่ฉันเป็นแค่ unknown
ใครล่ะใคร ใครจะเซอร์ไพรส์มากเกินไปกว่าฉันนั้นไม่มี
เพราะอะไรจะยังไงในเมื่อเธอได้เลือกฉัน
ถ้าแบบนั้นก็ดีใจเหลือเกิน
ที่ได้อยู่เคียงข้างกับเธอ next to you

มันคงไม่น่ามีใครคิดเอาไว้หรอก
ไม่มีใครคาดเดาไว้ก่อน
ว่าเธอคนดีจะใช้นิ้วชี้มาที่ตัวฉัน
คนที่ใครเขาคงไม่คิดไม่ฝันว่าจะเป็นฉันคนนี้

ทำไมนะ ทำไมเป็นฉันนี่มัน
まさかの confession
คำที่เธอบอกว่าชอบฉัน
ทำให้ป่วนปั่นสับสนไปหมดเลย

อยู่ตรงนี้ก็แทบจะมองไม่เห็น
ไม่โดดเด่นเป็นแค่ unknown
ก็ทุกคนในโรงเรียนนี้พากันแปลกใจ นี่อะไร
เมื่อเธอเอื้อมมือจับกัน แล้วก็มองมาที่ฉัน
แล้วก็ชวนกลับบ้านด้วยกัน
เธอก้าวเดินไปกับฉัน stranger