Cha Cha Cha Raun Raun

ฉันเดินเข้าไปเมืองศิวิไรที่ว่าสวย
แต่หาคนรวยรวยน้ำใจมีที่ไหนฉันหาเท่าไหร่ไม่ยักเจอ
วนเวียนจำเจไปหลายทำเลหลายภาษา
ยิ่งบากหน้าก็ยิ่งจะพาจะตายเล่าเธอ

จากเหนือจรดใต้พเนจรไปเพื่อคลายร้อน
ตะลอนเรื่อยไปแต่ไม่มีใครไยดี มีไมตรีให้แก่กัน
คนก็เยอะรถก็แยะเป็นตาแปะจนเหงื่อแฉะ
จะแวะไปไหนหาคนจริงใจไม่ค่อยมี
ไม่เข้าใจ ฉันผิดตรงไหน ช่วยบอกที

ร้อนร้อนนี้มีไหมน้ำ
ฉันจะเอามาอาบให้หายร้อน
ร้อนร้อนใจมีไหมใคร
มีน้ำใจช่วยปลอบฉันให้หายร้อน

มันร้อนใจเมื่อไม่มีใครสนใจเรา
เรื่องของเขาเขาทำเขาพอใจ
ที่แห้งแร้งจิตใจคนก็เปลี่ยนไป
มองไปทางไหนมีแต่คนเห็นแก่ตัว

มันหมดเรี่ยวแรงไม่อยากสู้อีกต่อไป
เหมือนโชคร้ายมาหารอยยิ้มไม่ค่อยมี
เดินลุยมาโด่โด่ยามอยู่คนเดียวมาโด่เด่
ถึงโซซัดโซเซก็ต้องวิ่งกันต่อไป
ลองคิดดูหรือแกล้งไม่รู้ไม่สนใจ

ความเพียงพอมันไม่มี
มีแต่คนเอาแต่ใจ
ความสมดุลไม่เพียงพอ
โลกนี้หนอต้องเปลี่ยนไป
อย่ารอแต่ฝันให้เป็นจริง
อย่ามัวแต่นอนนิ่งเฉยรอวันตาย

ร้อนร้อนนี้มีไหมน้ำ
ฉันจะเอามาอาบให้หายร้อน
ร้อนร้อนใจมีไหมใคร
มีน้ำใจช่วยปลอบฉันให้หายร้อน ฮู้

มันร้อนใจเมื่อไม่มีใครสนใจเรา
เรื่องของเขาเขาทำเขาพอใจ
ที่แห้งแร้งจิตใจคนก็เปลี่ยนไป
มองไปทางไหนมีแต่คนเห็นแก่ตัว

มันหมดเรี่ยวแรงไม่อยากสู้อีกต่อไป
เหมือนโชคร้ายมาหารอยยิ้มไม่ค่อยมี
ก็เดินลุยมาโด่โด่ยามอยู่คนเดียวมาโด่เด่
ถึงโซซัดโซเซก็ต้องวิ่งกันต่อไป
ลองคิดดูหรือแกล้งไม่ รู้ไม่สนใจ

ร้อนร้อนนี้มีไหมน้ำ
ฉันจะเอามาอาบให้หายร้อน
ร้อนร้อนใจมีไหมใคร
มีน้ำใจช่วยปลอบฉันให้หายร้อน

ความเพียงพอมันไม่มี
มีแต่คนเอาแต่ใจ
ความสมดุลไม่เพียงพอ
โลกนี้หนอต้องเปลี่ยนไป
อย่ารอแต่ฝันให้เป็นจริง
อย่ามัวแต่นอนนิ่งเฉยรอวันตาย

ร้อนร้อนนี้มีไหมน้ำ
ฉันจะเอามาอาบให้หายร้อน
ร้อนร้อนใจมีไหมใคร
มีน้ำใจช่วยปลอบฉันให้หายร้อน

ร้อนร้อนนี้มีไหมน้ำ
ฉันจะเอามาอาบให้หายร้อน
ร้อนร้อนใจมีไหมใคร
มีน้ำใจช่วยปลอบฉันให้หายร้อน