ลืมคำสั่ง

สั่งน้ำฝากธารสั่งจันทรฝากฟ้า
เธอจำได้ไหมว่าเธอเคยสั่งให้ข้าคอย
นกที่สร้างรังนั้นยังฝังรอย
รักที่สั่งให้คอยไยถึงลืมคำสั่ง

สั่งฟ้าฝากดินสั่งพิณฝากสาย
เธอคงจำไม่ได้เธอเคยสั่งให้ใครหวัง
รักสั่งลมไปไร้ความจริงจัง
รักจึงไม่จีรังลืมคำสั่งไปเสียสิ้น

ต่อไปนี้อย่าสั่งอีกเลย
กลัวแล้วเอยฉันกลัวรักสั่งจากลิ้น
จะสั่งกับฟ้าหรือสั่งกับดิน
ฉันไม่อยากได้ยิน คำสั่งจากลิ้นที่สิ้นดวงใจ

สั่งรักฝากใจสั่งไปด้วยลิ้น
โถคงลืมไปสิ้นเคยชินลิ้นสั่งเรื่อยไป
ฉันเข็ดคำลวงของเธอจนตาย
เห็นเธอสั่งกับใครฉันเศร้าใจเสมอ

สั่งรักฝากใจสั่งไปด้วยลิ้น
โถคงลืมไปสิ้นเคยชินลิ้นสั่งเรื่อยไป
ฉันเข็ดคำลวงของเธอจนตาย
เห็นเธอสั่งกับใครฉันเศร้าใจเสมอ