สาวนครชัยศรี

บุญน้อมใจพี่ให้มาพบ
ได้ใกล้ชิดโพสพสาวนครไชยศรี
พี่อ้างว้างหลงทางพลัดที่
แต่เจ้ามีน้ำใจให้พี่อาศัย

เพียงขันหนึ่งน้ำจากมือสาว
ต่อชีวิตให้ยาวเพราะสาวกรองจากใจ
เนตรเจ้าคมผมยาวเคลียไหล่
ผิวคล้ำกล่ำไอแดดโลมไล้กายสาว

ตางามยามช้อนชำเลืองชาย
วาบหวามมิวาย
ประกายรุ่งดังแสงดาว
นครไชยศรีไม่ใช่สวยแต่ลูกสาว
ข้าวสารก็ขาวส้มโอนั้นเล่าก็หวาน

ไม่สำอางสวยอย่างนางฟ้า
แต่เจ้าสวยทีท่าสวยวาจากล่าวขาน
อยากจุมพิตผิวกายที่กร้าน
ไม่หลบลมบ่มพรรณให้เฉิดฉันท์ไฉไล

พี่ปองรัก ฝังใจ
เสมอไป นะสาวนครไชยศรี