Thessaloniki (Live Apo To Megaro Mousikis Athinon)

Ήτανε εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης,
το κύμα η πλώρη εκέρδιζε οργιά με την οργιά
σ΄ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις,
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά.
Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγαν οι Χιλιάνοι.
-Άγιε Νικόλα φύλαγε κι Άγια Θαλασσινή-
Τυφλό κορίτσι σ΄ οδηγάει, παιδί του Modigliani,
που τ΄ αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί.
Απάνου στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού.
Εχτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομαχτικό ταξίδι του χαμού.
Κάτου από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
Πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ΄ αγαπώ
Αύριο, σαν τότε, και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι, 
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Depot.