นิราศเวียงพิงค์
อ๊อด โอภาส ทศพร
3:36ดินเจ้าเอ๋ยข้าเคยอยู่ใกล้มาก่อน ดินอุ่นร้อนหรือเย็นก็เป็นเพื่อนฉัน ยามเมื่อเขาร้างไป ไกล ใจก็ยังนึกหวั่นหวั่น นี่อีกสักกี่วันถึงมา ดินอ้างว้างระทมขื่นขมตรมเศร้า ดินก็เหมือนเช่นเรารักเขาหนักหนา เขาเป็นเหมือนเจ้าดวงใจ ดินเรียกเขาคืนมามา บอกเขาเถิดดินจ๋าข้าคอย อภัยเถิดดินได้แนบซบไอกลิ่น ดินนั้นอุ่นไม่น้อย อุ่นอกเขาอุ่นอกเขาเราก็พลอย อุ่นจากรักที่ฝังรอย อุ่นน้อยน้อยประทับใจ ดินช่วยซับน้ำตาข้าขอลาจาก ช่วยฝากซากรักเศร้าของเราได้ไหม ถ้าหากเขาไม่มาเยือน คงได้พบรักใหม่ใหม่ ดินถมร่างฉันไว้ให้จม อภัยเถิดดินได้แนบซบไอกลิ่น ดินนั้นอุ่นไม่น้อย อุ่นอกเขาอุ่นอกเขาเราก็พลอย อุ่นจากรักที่ฝังรอย อุ่นน้อยน้อยประทับใจ ดินช่วยซับน้ำตาข้าขอลาจาก ช่วยฝากซากรักเศร้าของเราได้ไหม ถ้าหากเขาไม่มาเยือนคงได้พบรักใหม่ใหม่ ดินถมร่างฉันไว้ให้จม