แก่คอย

ผ่านสายฝนลมหนาวมานานหลายปี
ตาพร่ามัวไม่มีความหมาย
ยังรอใครบางคนกลับมาหาใหม่
นั่งหวังเหวิดใจหาย
ไม่มี

เหงามันเหงามันเหงาเดียวดายในหัวใจ
ใครจะรู้ข้างในมันย่ำแย่
เฝ้าฟูมฟักเลี้ยงดูหวังพึ่งยามแก่
ใจห่อเหี่ยวจริงแท้
น้อยใจ

งานปีใหม่สงกรานต์เดือนสิบชิงเปรต
ฟังข้างบ้านเขาหนุกเฮฮา
ลูกหลานเฝ้ามาเยือนย้ำเตือนว่ายังห่วงหา
คิดคิดขึ้นมา
น้ำตาไหล

หนาวมันหนาวหัวใจข้างในของคนชรา
เหงามีเพียงน้ำตาปลอบใจ
นี่หรือสิ่งตอบแทนจากคนที่แกห่วงใย
คิดแล้วน้อยใจ
ตัวเอง

ผ่านสายฝนลมหนาวมานานอ่อนล้า
คงจะถึงเวลาจากจร
จับผ้าผวยผืนเก่าเอาห่มแล้วล้มนอน
เอามือก่ายเกียงป้อง
จากลา

หนาวมันหนาวหัวใจข้างในของคนชรา
เหงามีเพียงน้ำตาปลอบใจ
นี่หรือสิ่งตอบแทนจากคนที่แกห่วงใย
คิดแล้วน้อยใจตัวเอง

หนาวมันหนาวหัวใจข้างในของคนชรา
เหงามีเพียงน้ำตาปลอบใจ
นี่หรือสิ่งตอบแทนจากคนที่แกห่วงใย
คิดแล้วน้อยใจ
จากลา