ร้องไห้กับเดือน

มองดูเดือนเหมือนเตือนให้ใจคิดถึง
ที่รักจ๋าหนุ่มนารำพึง
คิดถึงนงคราญบ้านนา
พอไกลลืมกันสาบานก็ลืมสัญญา
ปล่อยให้หลงคอยท่า
ลับลาไม่กลับแม้เงา

เคยเคลียคลอพนอเดินเล่นกับน้อง
ครั้งเมื่องานเดือนเพ็ญสิบสอง
เมื่อตอนลมล่องข้าวเบา
เพื่อนฮาเราเฮ สรวลเสรักกันหนุ่มสาว
อุ่นไอรักรวงข้าว
โถเจ้ไม่น่าหน่ายหนี

พอเดือนแรม รักก็แรมร้างเลื่อน
โถดาวขาดเดือน ฉันก็เพื่อนไม่มี
แต่เดือนยังมาให้ดาวเห็นหน้าทุกที
แต่คนรักข้าสิเป็นปีมิเคยเห็นหน้า

คงมีใครเขาคอยเอาใจเก่งนัก
เจ้าถึงลืม ลืมชายที่รัก
ให้คอยเหงาหงอยอยู่นา
ยิ่งมองดูเดือนเหมือนเตือนให้ใจผวา
ยิ่งคืนนี้เดือนจ้า
ฉันมาร้องไห้กับเดือน

พอเดือนแรม รักก็แรมร้างเลื่อน
โถดาวขาดเดือน ฉันก็เพื่อนไม่มี
แต่เดือนยังมาให้ดาวเห็นหน้าทุกที
แต่คนรักข้าสิเป็นปีมิเคยเห็นหน้า

คงมีใครเขาคอยเอาใจเก่งนัก
เจ้าถึงลืม ลืมชายที่รัก
ให้คอยเหงาหงอยอยู่นา
ยิ่งมองดูเดือนเหมือนเตือนให้ใจผวา
ยิ่งคืนนี้เดือนจ้า
ฉันมาร้องไห้กับเดือน

ยิ่งมองดูเดือนเหมือนเตือนให้ใจผวา
ยิ่งคืนนี้เดือนจ้า
ฉันมาร้องไห้กับเดือน