Tou Ey Pari Kojaee

خون میچکد زناله ی بلبل در این چمن

فریاد از تو گل! که به هر خار خو کنی

دلبسته ام به باد به بوی شبی که زلف

بگشائی و مشام مرا مشک بو کنی

اینجاست یار گمشده گرد جهان مگرد

خود را بجوی سایه اگر جستجو کنی

شبی که آواز نی تـو شنیدم
چو آهوی تشنه پی تو دویدم
دوان دوان تا لب چشمه رسیدم نشانهای از نی و نغمه ندیدم
توای پری کجایی؟
که رخ نمینمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمیگشایی

من همه جا ، پی تو گشتهام
از مه و مهر ، نشان گرفتهام
بوی تو را ، ز گل شنیدهام
دامن گل ، از آن گرفتهام
توای پری کجایی؟
که رخ نمینمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمیگشایی

دل من ، سرگشته توست
نفسم ، آغشته توست
به باغ رؤیاها ، چوگلت بویم
در آب و آئینه ، چو مهت جویم
توای پـری کجایی؟
در این شب یلدا ، ز پیات پویم
به خواب و بیداری ، سخنت گویم
توای پری کجایی؟

مه و ستاره درد من میدانند
که همچو من پی تو سرگردانند
شبی کنار چشمه پیدا شو
میان اشک من چو گل وا شو
توای پری کجایی؟
که رخ نمینمایی
از آن بهشت پنهان
دری نمیگشایی