I Kira

Τρέξτε φτάστε βρε παιδιά
Να θαυμάστε την κυρά
Που στολίζεται και ράβει
Και την γειτονιά ανάβει

Κάτω απ' το παράθυρό τησ
Στέκεται ένασ στρατιώτησ
Κι απ' την πίσω πόρτα βγαίνει
Ναύτησ που 'χει αφήσει γένι

Κι όταν βγει στο παραθύρι
Πωσ φοβάμαι μη με δείρει
Και κλειστώ σε μοναστήρι
Και με φάνε οι καλογήροι

Τρέξτε φτάστε βρε παιδιά
Να θαυμάστε την κυρά
Που στολίζεται και ράβει
Και την γειτονιά ανάβει

Κάθε γλάστρα στον καιρό τησ
Κι η κυρά στον αργαλειό τησ
Και το δειλινό ο καλόσ τησ
Κάνει πάντα το δικό τησ

Κάθε γλάστρα στην αυλή τησ
Κάτι γίνεται στ' αυτί τησ
Και σαν ξημερώσει πάλι
Θα 'χει τ' άστρο προσκεφάλι

Τρέξτε φτάστε βρε παιδιά
Να θαυμάστε την κυρά
Που στολίζεται και ράβει
Και την γειτονιά ανάβει