Tasnife Davaye Del

دلی کز تو سوزد چه باشد دوایش
چو تشنه تو باشد که باشد سقایش
چو بیمار گردد به بازار گردد
دکان تو جوید لب قندخایش

به درد و به زاری به اندوه و خواری
عجب چند داری برون سرایش
چو یک دم نبیند جمال و جلالت
بگیرد ملالی ز جان و ز جایش

تویی باغ و گلشن تویی روز روشن
مکن دل چون آهن مران از لقایش
تویی باغ و گلشن تویی روز روشن
مکن دل چون آهن مران از لقایش

جهان از بهارش چو فردوس گردد
چمن بی زبانی بگوید ثنایش
جهان سایه توست روش از تو دارد
ز نور تو باشد بقا و فنایش

تویی باغ و گلشن تویی روز روشن
مکن دل چون آهن مران از لقایش
تویی باغ و گلشن تویی روز روشن
مکن دل چون آهن مران از لقایش

تویی باغ و گلشن تویی روز روشن
مکن دل چون آهن مران از لقایش
تویی باغ و گلشن تویی روز روشن
مکن دل چون آهن مران از لقایش