Niech

Krwią niech szafuje - kto krew ma na zbyciu
Krzyk niech podnosi - kto zapomniał mowy
Zniszczeń niech żąda - kto w sobie ma nicość
Niech głową w mur bije - komu nie żal głowy
Forsą niech szasta - kto się w forsie tarza
Obietnicami - kto słowo ma za nic
Klątwy niech ciska - kto nie czci ołtarza
Niech bluźni, kto żadnych nie uznaje granic
Klątwy niech ciska - kto nie czci ołtarza
Niech bluźni, kto żadnych nie uznaje granic

A ty siej, a nuż coś wyrośnie
A ty to, co wyrośnie, zbieraj
A ty czcij, co żyje radośnie
A ty szanuj to, co umiera
A ty siej, a nuż coś wyrośnie
A ty to, co wyrośnie, zbieraj
A ty czcij, co żyje radośnie
A ty szanuj to, co umiera

Niech wstydu się lęka - kto próżnią nadęty
Niech strachu się wstydzi - kto mężny głupotą
Niech pytań nie stawia - kto czuje się świętym
Wyroki niech miota - kto schlebia miernotom
Łzami niech kłamie - kto się współczuć wstydzi
Śmiechem niech szydzi - kto nie zaznał skruchy
W orszak niech wierzy - kto nie wie gdzie idzie
Orkiestr niech słucha - kto na głos jest głuchy
W orszak niech wierzy - kto nie wie gdzie idzie
Orkiestr niech słucha - kto na głos jest głuchy

A ty siej, a nuż coś wyrośnie
A ty to, co wyrośnie, zbieraj
A ty czcij, co żyje radośnie
A ty szanuj to, co umiera
A ty siej, a nuż coś wyrośnie
A ty to, co wyrośnie, zbieraj
A ty czcij, co żyje radośnie
A ty szanuj to, co umiera

Niech nienawidzi - kto nie umie sławić
Niech łże - kto w pychy uwierzył bezkarność
Świat niech opluwa - kogo gorycz dławi
Życie niech trwoni - kto je ma za marność
Niech się nie zdziwi - kto wciąż zbawców słucha
Że będzie rabem kolejnych cezarów
Którzy okręcą kikut jego ducha
W po stokroć sprane bandaże sztandarów
Którzy okręcą kikut jego ducha
W po stokroć sprane bandaże sztandarów

A ty siej, a nuż coś wyrośnie
A ty to, co wyrośnie, zbieraj
A ty czcij, co żyje radośnie
A ty szanuj to, co umiera
A ty siej, a nuż coś wyrośnie
A ty to, co wyrośnie, zbieraj
A ty czcij, co żyje radośnie
A ty szanuj to, co umiera

I pamiętaj, że dana Ci pamięć
Nie kłam sobie - a nikt ci nie skłamie