ไอ้หิน

ไอ้หินเป็นคนบ้านวังหิน
หัวใจมันเป็นหินและยิ่งกว่าหินหนัก
ผู้คนก็ไม่เคยทายทัก
ไอ้หินมันปากหนักยิ่งกว่าภูผา

หนักเบาเอาร่างกายสู้ทน
กรำแดดกรำฝนยอมสู้ทนปักหลัก
แม้เหนื่อยล้าก็ไม่เคยยอมพัก
ทนทำงานอย่างหนักไม่เคยบ่นอ่อนล้า

ผ่านวัน ผ่านคืน ผ่านเดือน ผ่านปี
เป็นชีวิตของคนที่ไม่ใหญ่ล้นไม่ควรค่าสนใจ

เสียงทารกที่เขาทอดทิ้ง
ผลของชายและหญิงในสังคมสำส่อน
หวีดร้องหัวใจจะขาดรอน
ร่างกายไร้ผ้าผ่อนที่เพิ่งบ้านไอ้หิน

ไอ้หินถึงคราวหักเหเปลี่ยนหัวใจ
จากหินเป็นสำลีนิ้มอ่อน
ได้ลูกน้อยไว้คอยออดอ้อน
ชื่อว่าเจ้าหินอ่อนพันผูกสุขสันต์

เป็นชีวิตของคนที่ไม่ใหญ่ล้นเหนือคนธรรมดา
ผ่านวัน ผ่านเดือน ผ่านปี ไม่มีคำพูดจา

ไอ้หินเป็นคนบ้านวังหิน
หัวใจมันเป็นหินและยิ่งกว่าหินหนัก
ผู้คนก็ไม่เคยทายทัก
ไอ้หินมันปากหนักยิ่งกว่าภูผา

หนักเบาเอาร่างกายสู้ทน
กรำแดดกรำฝนยอมสู้ทนปักหลัก
แม้เหนื่อยล้าก็ไม่เคยยอมพัก
ทนทำงานหนักไม่เคยบ่นอ่อนล้า

ผ่านวัน ผ่านคืน ผ่านเดือน ผ่านปี
เป็นชีวิตของคนที่ไม่ใหญ่ล้นไม่ควรค่าสนใจ