แผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุทรา

โลกนี้หรือใช่มีเพียงทรามวัย
ถึงไม่รักใช่แคร์อันใด
ไม่โศกใจเศร้าโศกา
ทั่วแคว้นแดนแผ่นดินสิ้นพสุธา
ใช่จะไร้เท่าใบพุทรา
หญิงหนึ่งพอหามาเคียงใจ

อย่าหมายคิดว่าชายจนปัญญา
หญิงหมื่นแสนทั่วแดนโลกา
เฝ้าสบตายังถมไป
อดรักใช่ดับดิ้นไม่ถึงสิ้นใจ
อดเสน่หาใช่พาถึงตาย
หญิงที่ปองหมายถมไปดีดี

ในโลกนี้หรือมีแต่เธอ
งามเลิศเลอเหนือเธอก็มี
แล้วไยต้องสนใจไยดี
งอนเสียจนเหลือที่
หยิ่งออกอย่างนี้ขอไกล

ชาตินี้ถึงไม่มีใครไยดี
ถึงขัดสนอับจนนารี
สิ้นสตรีที่เห็นใจ
จะขอครองโสดไปไม่ทุกข์สิ่งใด
ไม่ยอมขอเป็นทาสรักใคร
ขออยู่อย่างไร้ทุกข์ทรมาน

ชาตินี้ถึงไม่มีใครไยดี
ถึงขัดสนอับจนนารี
สิ้นสตรีที่เห็นใจ
จะขอครองโสดไปไม่ทุกข์สิ่งใด
ไม่ยอมขอเป็นทาสรักใคร
ขออยู่อย่างไร้ทุกข์ทรมาน