Pachola Aad Vatela

आडवाटेला दूर एक माल
तरु त्यावरती एकला विशाल
आणी त्याचया बिलगुनिया पड़ास
जीर्ण पाचोळा पड़े तो उदास
जीर्ण पाचोळा पड़े तो उदास

उषा एवो शिपिंत जीवनाशी
निशा काळोंखी दडाऊ दया जगासी
सूर्य गगनाटुनी ओटू दया निखारा
सूर्य गगनाटुनी ओटू दया निखारा
मूक सारे हे साहतो बिचारा
जीर्ण पाचोळा पड़े तो उदास

तरुवारची हसतात त्यास पाने
हसे मुठभर ते गवतही मजेने
तरुवारची हसतात त्यास पाने
हसे मुठभर ते गवतही मजेने
वाटसरू वाट तुड़वित त्यास जात
पारी पाचोळा दिसे नित्य शांत
जीर्ण पाचोळा पड़े तो उदास

आनी आंटी दिन एक त्या वनांत
येई धावत चौफेर क्षुब्ध वाट
दिसे पाचोला घेरुनी तायाते
दिसे पाचोला घेरुनी तयाते
ने उडऊनी त्या दूर दूर कोठे
जीर्ण पाचोळा पड़े तो उदास
जीर्ण पाचोळा पड़े तो उदास
आनी जागा हो मोकळी तळाशी
पुन्हा पडलया वरतून पर्णराशि
पर्णराशि पर्णराशि