A Słońce Sobie Lśni

Na stole nieskończony list
Nadzieja gdzieś za szafą śpi
W wazonie więdną kwiaty
Brak cukru do herbaty
A zresztą czajnik spalił się
Czarny fortepian pokrył kurz
Bo ci brakuje kilku nut
By zagrać to co było
Co w słowach się rozmyło
Choć miało istnieć tyle lat

A słońce sobie lśni jak gdyby nigdy nic
Nie wierzy w szare dni, gorzkie łzy, głupie sny
I w miłości których brak
A słońca złoty krąg, jak wyciągnięta dłoń
Jak roześmiana twarz, wzywa nas, jeszcze raz
Do nadziei ponad świat

Zegar popycha naprzód dzień
Ktokolwiek przyjdzie spóźni się
Tak sobie myślisz teraz
Bo życie cię uwiera
Bo święty spokój chciałbyś mieć
Jeszcze papieros albo dwa
I zdecydujesz tak, czy tak
Czy warto list dokończyć
Czy z tą miłością skończyć
Z tą różą która kolce ma

A słońce sobie lśni
A słońce sobie lśni jak gdyby nigdy nic
Nie wierzy w szare dni, gorzkie łzy, głupie sny
I w miłości, których brak
A słońca złoty krąg, jak wyciągnięta dłoń
Jak roześmiana twarz, wzywa nas, jeszcze raz
Do nadziei ponad świat

A słońca złoty krąg, jak wyciągnięta dłoń
Jak roześmiana twarz, wzywa nas, jeszcze raz
Do nadziei ponad świat
Ponad świat