Текст песни

Πεσ μου και ποιοσ σου τα ‘κάνε
Έτσα λογιώσ κανάκια
Που λέω ότι σ' αγαπώ
Σ' όποια περνώ σοκάκια

Αφού δε ξέρω τση χαράσ
Τα μονοπάτια ποια ‘ναι
Πατώ κι εγώ στσ' αγάπησ σου
Τα χάλια κι όπου πάνε

Έριξεσ πάλι τα μαλλιά
Τα κατσαρά στη πλάτη
Και μοιάζουνε με ποταμού
Νερά σε καταρράκτη

Ο δρόμοσ πάλι μ' έβγαλε
Από την γειτονιά σου
Και ξανανεστορήθηκα
Τα ντέρτια του σεβντά σου

Γελάσ κι ανθούνε τα κλαδιά
Τα ρόδα και τα κρίνα
Κι ο κόσμοσ γίνεται μπαξέσ
Γυναίκα μερακλίνα

Πλημμυρισμένο με ερωτιέσ
Και του σεβντά την ζάλη
Στην αγγαλιά σου ακοίμηστο
Με βρήκε η μέρα πάλι