Kadınım

Eşyalar toplanmış seninle birlikte
Anılar saçılmış odaya, her yere
Sevdiğim o koku yok artık bu evde
Sen

Kıyıda, köşede gülüşün kaybolmuş
Ne olur terk etme, yalnızlık çok acı
Bu renksiz dünyayı sevmiştik bu evde
Sen, Kadınım

Kadınım

Hatırla o günü, karşıki sokakta
Seni öptüğümü, ilk defa hayatta
Kollarında benim ilkbahar sabahım
Sen

Sönmüş bak ışıklar, ev nasıl karanlık?
O ılık, aydınlık yuvamız soğumuş
Geceler bitmiyor, ağlıyorum artik
Sen, kadınım

Kadınım

Masamız köşede öylece duruyor
Bardaklar boşalmış, her biri bir yerde
Sanki hepsi hasret senin nefesine
Sen

Bana bıraktığın bütün bu hayatın
Yaşanan aşkların değeri yok artık
Ben sensiz olamam, anlıyorum artık
Sen, Kadınım

Kadınım