Álfarann (Feat. Magga Einarsdóttir)

Undir klettinum drengurinn situr
og lætur sig dagdrauma dreyma
Um stúlkuna sem hann elskar 
svo kært, svo kært
Í hamrinum á hún heima.

Það var á fallegri sumarnótt 
Þau hittust í fyrsta sinn
Birtist hún honum svo 
undurhljótt, undurhljótt 
Hún bauð honum með sér inn.

Drengurinn hikaði, til ótta fann 
hann vissi hvað hamrarnir geyma. 
Dimmur álfarann myndi lokast og
hindra hann, hindra hann 
Að komast aftur til síns heima.

Fagur ljóminn af hennar ásýnd
blindaði unga drengsins vitund
Hann gleymdi öllu um
mannanaheim, mannanaheim 
Og drukknaði í eigin hugsun.

Nú svífa þau í ljúfum dans 
dóttir álfa og sonur manns 
Sonur konu sem nú 
saknar hans, saknar hans
Drengsins sem hvarf inn í álfarann.