To Podilato

Σ' είδα μια μέρα να περνάσ στο δρόμο μεσ στην πόλη
Δίπλα στη στάση παγωμένοι περιμέναν όλοι
Βάδιζα άσκοπα χωρίσ να ξέρω που πηγαίνω
Σαν κάποιοσ άνθρωποσ που ο κόσμοσ θεωρεί χαμένο

Σ' είδα τυχαία να περνάσ με το ποδήλατο σου
Κοίταζεσ λεσ κι ο κόσμοσ φτιάχτηκε για να είν' δικόσ σου
Αφού τα βλέμματα σκοτώνουν κι έχω πια πεθάνει
Μοιάζει ο παράδεισοσ με δρόμο που σε σένα φτάνει

Μοιάζει σαν να 'ρθεσ από κάποιο ουρανό του νότου
Σαν κάποιοσ άγγελοσ που έψαχνε το διάβολο του
Αφού ακόμη και ένασ άγγελοσ λυπάται μόνοσ
Μπορεί γι' αυτό να σ' έχει φέρει εδώ μπροστά μου ο δρόμοσ

Σ' είδα μια μέρα να περνάσ με το ποδήλατο σου
Κοίταζεσ λεσ κι ο κόσμοσ φτιάχτηκε για να είν' δικόσ σου