To Stoiheiomeno Spiti (Live At Theatro Apollon, Syros)

Άσε να μπει λιγάκι φωσ σ' αυτό το σπίτι
Τόσα μερόνυχτα που έμενε κλεισμένο
Όσοι το βλέπανε το λέγαν στοιχειωμένο
Πετάγαν πέτρεσ να του σπάσουν το φεγγίτη

Κάτι τρίτεσ που τα βράδια ήτανε κρύα
Τουσ τρόμαζε κι εκείνο τρομαγμένο
Έτσι όπωσ του 'χανε στην πόρτα καρφωμένο
Ένα μεγάλο σιδερένιο δεκατρία

Άσε να μπει λιγάκι φωσ μεσ στην ψυχή μου
Αυτή η πόρτα ήταν για χρόνια σφραγισμένη
Πίσω τησ πάγωνε κρυβόταν φοβισμένη
Παραδομένη στο σκοτάδι η ζωή μου

Μην τη φοβάσαι την αράχνη που 'χει φράξει
Τόσα παράθυρα που κάποτε κοιτούσαν
Έξω στο δρόμο τουσ ανθρώπουσ που περνούσαν
Μη με ρωτάσ που το 'χει βρει τόσο μετάξι

Άσε να μπει λιγάκι φωσ σ' αυτό το σπίτι
Τόσα δωμάτια τόσα χρόνια τόσο άδεια
Γέμισε ο χρόνοσ τουσ καθρέφτεσ του σημάδια
Γέμισε ο πόνοσ τα θεμέλια δυναμίτη

Ποιοσ να 'χει τώρα το κλειδί που να το κρύβει
Σε ποιου χαμένου πηγαδιού τη μαύρη κοίτη
Ποιοσ να 'ναι αυτόσ που τόσο επίμονα κοιτάζει
Μέσα απ' το δάσοσ σ' αυτό το σπίτι

Έλα και κάθισε για λίγο εδώ κοντά μου
Άπλωσε σ' ένα βλέμμα όλη τη ζωή σου
Μπορεί να έμενεσ παλιά εδώ θυμήσου
Νομίζω σ' έχω ξαναδεί στα όνειρα μου