สำนึกได้ก็สายเกิน

หลายครั้งที่ทำให้เธอร้องไห้
เพราะความเจ้าชู้มักง่าย
จากคนที่ไว้ใจที่สุด
หลายครั้งที่ทำให้เธอปวดร้าว
ต้องกินน้ำตาแทนข้าว
ความเหงาเป็นเพื่อนทุกคืน

หลายคดีที่ก่อไว้เธอก็ยังให้อภัย
ถึงจะเจ็บจนแทบขาดใจก็ยังทนฝืน

เหตุผลง่ายง่ายแต่แน่นหนัก
ก็คือรักคำเดียวเท่านั้น
แต่ใจมืดบอดของฉัน
กลับมองไม่เห็นคุณค่า

จนต่อมความอดทนสุดท้าย
แตกสลายลงในพริบตา
เมื่อฉันโผล่หัวกลับมา
ก็พบแต่ความว่างเปล่า

หลายคดีที่ก่อไว้เธอก็ยังให้อภัย
ถึงจะเจ็บจนแทบขาดใจก็ยังทนฝืน

เหตุผลง่ายง่ายแต่แน่นหนัก
ก็คือรักคำเดียวเท่านั้น
แต่ใจมืดบอดของฉัน
กลับมองไม่เห็นคุณค่า

จนต่อมความอดทนสุดท้าย
แตกสลายลงในพริบตา
เมื่อฉันโผล่หัวกลับมา
ก็พบแต่ความว่างเปล่า

สมเพชตัวเองที่โง่อย่างนี้
ฟ้ามอบคนที่แสนดีไม่มีปัญญารักษาไว้
ปล่อยฉันให้จมน้ำตาเดียวดาย
ชดใช้สิ่งที่ทำไปเพราะหัวใจฉันมันมืดบอด

ปล่อยฉันให้จมน้ำตาเดียวดาย
ชดใช้สิ่งที่ทำไปสำนึกได้มันก็สายเกิน