สาวอัมพวา
วีระ บำรุงศรี
เกิดมาช่างมีจ้าวหัวใจ แอบแฝงรักมาร่ำไป นี่บาปใดช่างตามผจญ อุตส่าห์เก็บงำน้ำตาของตน ซ่อนไว้กลัวอายผู้คน กล้ำกลืนหล่นลงในอุรา เกิดมาไม่เคยจะรักใคร แรกรักรักยิ่งสิ่งใด หากเปรียบไปเช่นดวงชีวา แต่จ้าวดวงใจเหมือนไฟลามป่า เที่ยวผลาญชิงชัยเรื่อยมา บาดอุราทรมาน เหมือนหยดยาพิษลงบนดวงใจ จะรักษาเยียวยาอย่างใด ไม่บรรเทาเศร้าซมซาน จ้าวดวงใจ เป็นหนามรักทิ่มทรมาน จะขอสาบานไม่รักใคร อีกจนตาย จะยากจะจนหม่นหมองมัว ต้องถือกะลาเพื่อตัว จะไม่ยอมเกลือกกลั้วเคียงกาย สาปส่งไปทีทั้งที่เสียดาย ไม่ขอลืมจนชีพวาย รักสลายเพราะจ้าวหัวใจ จะยากจะจนหม่นหมองมัว ต้องถือกะลาเพื่อตัว จะไม่ยอมเกลือกกลั้วเคียงกาย สาปส่งไปทีทั้งที่เสียดาย ไม่ขอลืมจนชีพวาย รักสลายเพราะจ้าวหัวใจ