Pixida

Από μικρός στην αγκαλιά των λογισμών μου
Είχα διαλέξει από όλα μου τα πάθη
Να κυνηγάω με το ξύλινο άλογό μου
Μια οπτασία που κρυβότανε στα δάση

Από μικρός γυροβολούσα τα ποτάμια
Με άγριους φίλους που χτυπούσαν τα σπαθιά τους
Ξάπλωνα νύχτα στα βρεγμένα τα καλάμια
Και δίπλα ο έλβις είχε ανοίξει την καρδιά του

Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά

Μικρός πολύ σε μια σπηλιά με σταλακτίτες
Μπροστά μου πέταξε μια μαύρη νυχτερίδα
Πες μου που πάνε όταν πεθαίνουν οι αλήτες
Αφού η ψυχή τους έχει χάσει την πυξίδα

Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά

Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά
Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά
Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά