คนไกลบ้าน

เพราะพี่มันจนคนที่ไหนแล
ต้องจากบ้านจากพ่อและแม่
คงชะแง้คอยวันฉันมา
ต้องจากไกลมาลัยบ้านป่า
จากทุ่งนามาหางานทำ

เพราะพี่มันจนต้องดิ้นรนเรื่อยไป
เข้าสู่กรุงสู่กรุงวิไล
หัวใจพี่เฝ้าระกำ
ทำงานเหงื่อการไหลฉ่ำ
ตากแดดหน้าดำต้องทำเพราะจน

มาลัยจ๋าอย่าว่าพี่จาก
เพราะความจนอยากต้องจากหน้ามน
เมื่อพี่ไกลทรามวัยอย่าบน
เมื่อพี่หายจนหน้ามนคงสบาย

เพราะไกลเธอเห้อใจลอย
คิดถึงเธอคิดถึงเธอบ๊อยบ่อย
ใจลอยกระวนกระวาย
ตัวไกลละหัวใจอยู่ใกล้
เจ้าอย่านอกใจเมื่อพี่ไกลบ้านมา

เพราะไกลเธอเห้อใจลอย
คิดถึงเธอคิดถึงเธอบ๊อยบ่อย
ใจลอยกระวนกระวาย
ตัวไกลละหัวใจอยู่ใกล้
เจ้าอย่านอกใจเมื่อพี่ไกลบ้านมา