รักต้องห้าม

ไยพระพรหมนำฉันให้มาได้เจอ
พานพบเธอแต่ให้เธอมีเขาผูกพัน
สุดเฉลยเอ่ยความช้ำกรรมเรานั้น
เพียงแรกรักจิตถูกบั่น
สุขที่ฝันพลันมลาย

มองเห็นกันค่ำเช้าบ้านเราอยู่เคียง
ยินสำเนียงยลเธอเคียงกันแล้วอยากตาย
เหมือนคนบาปต้องคำสาปให้ช้ำใจกาย
สุดเปล่าเปลี่ยวระทมเดียวดาย
ด้วยพลาดหมายชายที่ใฝ่ปอง

ช้ำอะไรเช่นนี้
รักคนมีเจ้าของ
ยามเธอแนบประคอง
ใจอยากเมินแต่ตาคอยมอง
ทั้งที่จ้องแล้วต้องหม่นใจ

ไยพระพรหมแกล้งฉันให้มาใกล้เธอ
ปองรักเธอใฝ่บำเรอให้ช้ำชอกใจ
รักต้องห้ามเหมือนไฟลามเผาใจให้ไหม้
สุดจะผ่อนความร้อนคลายไป
เหมือนตกอยู่ในอเวจี

ไยพระพรหมแกล้งฉันให้มาใกล้เธอ
ปองรักเธอใฝ่บำเรอให้ช้ำชอกใจ
รักต้องห้ามเหมือนไฟลามเผาใจให้ไหม้
สุดจะผ่อนความร้อนคลายไป
เหมือนตกอยู่ในอเวจี