Unutulmuş Mektuplar

Zaman bir yangın gibiydi
Ne kadar kaçarsam kaçayım
Alevleri hep üzerime sıçradı
Ve ben bir avuç külden başka bir şey kalmadım

Geçmişten gelen bir fısıltı var kulaklarımda
Unutulmuş bir melodinin son notası gibi
Bazen gece yarısı uyanıyorum ansızın
Ve o sesi duyuyorum

Beni unutma

Ama unuttum mu
Yoksa sadece hatırlamaktan mı korktum
Bilmiyorum

Eski mektupları yakmak istedim
Ama her satır içime daha çok kazındı
Bazı sözler silinmez
Bazı anılar küllere karışsa bile hep kalır

Ve belki de
Gerçek unutulmuşluk
Yeniden hatırlamak istememektir