Текст песни

Pośród sosen pochylonych
Wiatr się skradał w gęstym mchu
W kręgach z kory naznaczonych
Gdzie zamieszkał leśny duch
W naszym trudzie i mozole
Kiedy w żyłach krzepła krew
Obracając w pył topole
Słyszeliśmy jego śpiew
Ni to człowiek, ni to zwierz
Co odmienia postać swą
Władca leśnych ścieżek, wierz
Albo giń z przeklętą drą
Krzywą dróżką prosto pójdziesz
Zawsze wrócisz w ten sam pień
Aż echo niesie szept
Dobryś alboś jest jak cień
Kto z szacunkiem prosił bory
Ten zwierzynę w sidła brał
Kto zuchwale rąbał jary
W trzęsawisku będzie spał
Przynosiliśmy ofiary
Miód i mleko, świeży chleb
By odgonić leśne mary
I oddalić gorzki gniew
On pamięta dawne dusze
Co błąkają się wśród drzew
Dusze wiatrem w konar ruszy
W nich zaklęty wieczny gniew
W lewo skręcisz, w prawo pójdziesz
Zawsze wrócisz w ten sam pień
Aż echo niesie szept
Dobryś alboś jest jak cień
Krzywą dróżką prosto pójdziesz
Zawsze wrócisz w ten sam pień
Aż echo niesie szept
Dobryś alboś jest jak cień