Latający Holender

Kiedy wiatr pokazuje całą swoją potęgę
Pruje fale spienione Latający Holender
Okręt, który nocuje na dnie ciemnej zatoki
Albo płynie pod wodą w oceanie głębokim

Czasem staje wśród sztormu
Niby zamek na skale
Czasem płynie bez wiatru
Z pełnym żaglem tnąc fale

Mija w drodze z daleka
Ciemnych lądów zarysy
Płynie pewnie, choć nie ma
Steru ani kotwicy

Zatopieni żeglarze sporządzili go sami
Z resztek różnych okrętów, które śpią pod wodami
Na pokładzie Holendra nie znajdziecie nikogo
Bo podobno się rozstał z całą swoją załogą

Czasem...

A są tacy, co mówią i co wierzą w to święcie
Że nie było nikogo nigdy na tym okręcie
Lecz wytrawni żeglarze, gdy ich o to zapytać
Mówią, że tam żegluje bardzo stary kapitan

Sto lat temu podobno nie pospieszył się w nocy
W katastrofie tonącym nie udzielił pomocy
Siwobrody kapitan miejsca w portach dziś nie ma
Tak się snuje po świecie jak wyrzuty sumienia...

Czasem...

Wszystkie inne okręty
Umykają mu z trasy
Bo podobno utonie
Kto Holendra zobaczy...
Więc czy chcecie z nim płynąć
Tak jak ja o tym marzę?
Jeśli tak, to z was będą
Doskonali żeglarze!