ใต้เงาโศก

พี่คิดถึงเธอเหมือนใจจะขาดอนาถใจนัก
พิษแห่งความรักบีบคั้นดวงใจ
พี่ยืนใต้เงาต้นโศกโศกเอ๋ยซึมเศร้าเหงาไป
โศกเหมือนรู้ใจของพี่

โศกเอ๋ยยืนซึมเหมือนใจพี่โศกวิโยคครวญหา
ถึงยอดกานดามิ่งมิตรคนดี
พี่เหมือนถูกกำแพงกั้นถูกเขาคอยกันรักพี่
เขาพรากเธอหนีไปจากหัวใจ

น้ำค้างหลั่งมาราตรีวิโยค
เหมือนน้ำตาต้นโศกฉ่ำโชกชะชุ่มกิ่งใบ
พี่ยืนเศร้าแฝงเงาต้นโศกหมองไหม้
โศกซ้ำโศกซ้อนโศกย้อนยอกใจ
พี่ยืนร้องไห้อยู่ใต้โศกนั้น

ไม่ขอรักใครให้ใจวิโยคทับโศกใจซ้อน
เพราะโศกบั่นทอนสะท้อนชีวัน
ถึงแม้จะคอยจนเก้อจะขอรอเธอทุกวัน
ไม่เปลี่ยนเวียนผันให้โศกซ้ำรอย