กุหลาบเวียงพิงค์

กุหลาบเวียงพิงค์
ดอกนี้บ่มีเจ้าของ
เพิ่งแรกแย้มบ่มีใผจอง
เป็นเจ้าของครองใจเด็ดดม

ส่งกลิ่นอบอวล
ยั่วยวนหัวใจไปตามสายลม
เปิ้นทั่วแคว้นแดนไทยหมายชม
สมเป็นกุหลาบเวียงเหนือ

กุหลาบเมืองไหน
ทั่วดินแคว้นในแดนสยาม
ยังบ่เทียมเทียบเท่าความงาม
เปรียบดังสาวชาวพิงค์งามเหลือ

บ่ได้แต่งเติม
เสริมทรงไว้ลวงให้ใครหลงเชื่อ
ปากบ่แดงแป้งบ่ได้เจือ
คิ้วบ่ได้เทื่อดินสอ

กุหลาบเวียงพิงค์
ดอกนี้สวยจริงเจ้าเอย
ยังบ่มีผู้ใดไหนเลย
มาโลมเล้าเอาไปพนอ

ด้วยสาวชาวพิงค์
กลัวบ่ฮักจริงของชายรูปหล่อ
กลัวเสียนักกลัวคำป้อยอ
กลัวน้ำตาหล่อรินทรวง

หมู่เฮาชาวเหนือ
อย่าเชื่อเชียวหนอคำชาย
เดี๋ยวจะต้องเจ็บช้ำใจตาย
เปิ้นเมืองใต้พูดจาหลอกลวง

หากเปิ้นได้เฮา
เปิ้นคงทิ้งเราน้ำตาไหลร่วง
หากหลงลมคงโดนหลอกลวง
ช้ำทรวงเหมือนดั่งบัวบาน