Gdy Idę Sam W Jesieni

Nieraz gdy idę sam w jesieni
To uśmiech słońca drogę złoci
Znów widzę pośród smug promieni
Tak dobrze znane twoje oczy

I wtedy cały świat się zmienia
Bo przecież tutaj cię spotkałem
Jesienne imię twe odmienia
Czas który wiosną zatrzymałem

Maluje cały świat płomieniem
Gasnące słońce z dna doliny
Zabiera nocy mrok wspomnienia
I obraz bliskiej mi dziewczyny

Nieraz gdy idę sam w jesieni
To oddech wiatru twarz owionie
Znajomy widzę cień wśród cieni
I znowu wierszem myślę o niej

Maluje cały świat płomieniem
Gasnące słońce z dna doliny
Zabiera nocy mrok wspomnienia
I obraz bliskiej mi dziewczyny