คนชื่อเดือน

เดือนเห็นเดือนเคลื่อนคล้อยลอยร่น
แอบบังเมฆมิดมืดมน
จะไกลพ้นเหมือนคนชื่อเดือน
จงไปดีน้ำตาอย่ามีไหลเปื้อน
ได้ไปเป็นแม่ศรีเรือน
ของคนกรุงเทพที่มีเงินถม

เดือนเห็นเดือนเคลื่อนคล้อยลอยเลื่อน
เหมือนคนรักข้าชื่อเดือน
จะลางเลือนให้ใจขื่นขม
ข้าขาดเงิน
ขาดทองจึงต้องหมองตรม
คนอื่นเขามีเงินถม
รักจึงล่มเหมือนน้ำท่วมนา

เดือนก่อนเดือนทอแสงนวลใย
เดี๋ยวนี้เดือนคล้อยลอยไป
เปรียบได้ไหมกับเธอกานดา
เจ้าโชคดี
ข้านี้เลยโชกน้ำตา
ไปเป็นหงส์อย่าลืมดงกา
สำเนียงกากาอย่าลืม อย่าลืม

เดือนเห็นเดือนเคลื่อนคล้อยลอยต่ำ
ความมืดเริ่มมาครอบงำ
เหมือนความช้ำหม่นหมองเศร้าซึม
เดือนจะลา
ลับไปด้วยใจแสนปลื้ม
ตรงข้ามข้าเศร้าเหงาซึม
สุดลืมคนรักชื่อเดือน

เดือนเห็นเดือนเคลื่อนคล้อยลอยต่ำ
ความมืดเริ่มมาครอบงำ
เหมือนความช้ำหม่นหมองเศร้าซึม
เดือนจะลา
ลับไปด้วยใจแสนปลื้ม
ตรงข้ามข้าเศร้าเหงาซึม
สุดลืมคนรักชื่อเดือน