กอดครั้งสุดท้าย

มือของเธอยังอุ่น...แต่ใจของเธอมันไกล
ในอ้อมกอดสุดท้าย...ฉันสัมผัสได้ถึงคำลา
แม้ว่าเธอไม่พูด...ฉันก็รู้ดีอยู่ในสายตา
ว่าหลังจากวันนี้ไป...เธอคงไม่มีวันกลับมา

แค่กอด...แต่เหมือนหัวใจถูกฉีกออก
เจ็บจนไม่อาจบอก...ได้ว่ารับไหวไหม
อยากจะหยุดเวลา...ไม่ให้เธอเดินจากไป
แต่ชีวิตมันโหดร้าย...เกินกว่าจะขออะไรได้จริง

กอดครั้งสุดท้าย...มันจบทุกอย่างไว้ตรงนี้
น้ำตาฉันไหลทั้งที่ไม่อยากให้เธอเห็นสักที
ไม่ขอให้เธอกลับมา...แค่ขอให้เธอจำฉันคนนี้
ในวันหนึ่งที่อ่อนล้า...จะได้รู้ว่าเคยมีคนรักเธอหมดใจ

หลังจากคืนนี้...ห้องนี้จะไม่มีเสียงเธอ
ไม่มีคำว่า "ฝันดี" ไม่มีใครรอฉันอีกต่อไป
ทุกมุมที่เคยมีเรา...จะเหลือแค่เงาและความว่างเปล่าในใจ
กอดสุดท้ายที่ฉันได้...คือความทรงจำที่ปวดร้าวเหลือเกิน

อยากจะกอดแน่นกว่านี้...แต่เธอกลับผละไป
เหมือนเธอเก็บใจไว้...ให้ใครอีกคนที่ไม่ใช่ฉัน
คำว่ารัก...ที่เธอเคยให้ มันคงหมดวัน
ฉันได้แค่ยืนอยู่ตรงนี้...มองเธอหันหลังไปอย่างเย็นชา

กอดครั้งสุดท้าย...มันจบทุกอย่างไว้ตรงนี้
น้ำตาฉันไหลทั้งที่ไม่อยากให้เธอเห็นสักที
ไม่ขอให้เธอกลับมา...แค่ขอให้เธอจำฉันคนนี้
ในวันหนึ่งที่อ่อนล้า...จะได้รู้ว่าเคยมีคนรักเธอหมดใจ

ถ้ารู้ว่านี่คือครั้งสุดท้าย...ฉันคงไม่ปล่อยเธอเร็วแบบนั้น
คงจะพูดคำสุดท้ายให้มันค้างในใจกันและกัน
แต่ฉันทำได้แค่ยืน...ปล่อยให้เธอเดินหายไปกับความฝัน
แล้วเหลือฉัน...กับความว่างเปล่าที่ไม่อาจจะเติมได้อีกเลย

กอดครั้งสุดท้าย...
ไม่ว่าเธอจะอยู่ไหน...ใจฉันยังอยู่ที่เดิม