คิดฮอดน้องแดง

กลับจากเชียงฮายโอ๊ยหัวใจอ้ายโศก
น้ำตาอ้ายตกคิดข้อยคิดถึงแต่แดง
จากเจ้าไกลหัวใจบ่เคยเฮือดแห้ง
ฝันข้อยฝันถึงแต่แดงคิดฮอดอย่างแรงอ้ายจึงได้บ่น

สงสารอ้ายหน่อยเถิดเนื้อกลอยใจเป็นทุกข์
ใจอ้ายนั้นบ่เป็นสุขเหมือนดังถูกไฟลน
ตกกลางคืนก็เฟาละเมอเพ้อบ่น
แดงจ๋าแดงแม่หน้ามนคิดถึงหนุ่มคนจนกันบ้างบ่หนอ

คิดถึงคิดถึงแม่พลับพึงจนตรึงจิต
โปรดเมตตาอ้ายบ้างสักนิด
โปรดได้คิดวันละนิดก็พอ
ส่วนอ้ายนั้นถึงจะตายใจยังจดจ่อ
มีสิ่งเดียวที่อ้ายขอแม่อักษรดออย่าลืมสัญญา

ก่อนจากกันแดงนั้นยังยกมือโบก
พูดด้วยเสียงที่เศร้าโศกแสนวิโยคสุดพรรณา
อ้ายเอิ้นสั่งพร้อมกับหลั่งน้ำตา
คิดฮอดหน่อยเด้อแดงจ๋าคิดฮอดสัญญาเฮาบ้างก็แน