แม่ปิงรำลึก

โอ้ละเน้อ ข้าเจ้าละเมอหลงคอย
ปล่อยตัวปล่อยใจล่องลอยเฝ้าคอยฮักอยู่เดียว
สุดอ้างว้างเหินห่างเปิ้นบ่แลเหลียว
เปล่าเปลี่ยวใจผู้ใดจะเหมือนดั่งเฮา

โอ้ละเน้อ ข้าเจ้าต้องกลืนน้ำตา
อ้อนวอนทวยเทพเทวาให้คืนฮักกับเฮา
อีกม่านฟ้าแนวป่าและเนินหุบเขา
ด้วยข้าเจ้าฮักเขาจนสิ้นหัวใจ

โอแม่ปิงน้ำนิ่งจนน้ำหลั่งนอง
ยังปองลมฮักดั่งหมาย
หากชาตินี้ชีวีจะสิ้นมลาย
ข้าเจ้าจะขอบอมตายริมสายกระแสแม่ปิง

โอ้ละเน้อ เปิ้นคงจะลืมสัญญา
เปิ้นไปบ่คืนกลับมา เฮาบ่ได้แอบอิง
เวทนาหัวอกของลูกผู้หญิง
อย่าทอดทิ้งฮักเฮาให้ช้ำเศร้าตรม