Bon Lan Lanthom
บุษยา รังสี
โอ้ละเน้อ ข้าเจ้าละเมอหลงคอย ปล่อยตัวปล่อยใจล่องลอยเฝ้าคอยฮักอยู่เดียว สุดอ้างว้างเหินห่างเปิ้นบ่แลเหลียว เปล่าเปลี่ยวใจผู้ใดจะเหมือนดั่งเฮา โอ้ละเน้อ ข้าเจ้าต้องกลืนน้ำตา อ้อนวอนทวยเทพเทวาให้คืนฮักกับเฮา อีกม่านฟ้าแนวป่าและเนินหุบเขา ด้วยข้าเจ้าฮักเขาจนสิ้นหัวใจ โอแม่ปิงน้ำนิ่งจนน้ำหลั่งนอง ยังปองลมฮักดั่งหมาย หากชาตินี้ชีวีจะสิ้นมลาย ข้าเจ้าจะขอบอมตายริมสายกระแสแม่ปิง โอ้ละเน้อ เปิ้นคงจะลืมสัญญา เปิ้นไปบ่คืนกลับมา เฮาบ่ได้แอบอิง เวทนาหัวอกของลูกผู้หญิง อย่าทอดทิ้งฮักเฮาให้ช้ำเศร้าตรม