ลมจ๋า

ลมเอยเจ้าหอบรักมาให้ใคร
จงพัดกลับไป
เพราะดวงฤทัยข้าไม่ต้องการ
ข้ากลัวเหลือเกินกลัวรักที่สิ้นสงสาร
กลัวรักจะทรมาน
กลัวดวงวิญญาณจะต้องร้องไห้

ลมเอยเจ้าหอบรักไปเถิดหนาพัดกลับมา
แล้วกลัวน้ำตารักต้องตกใน
ข้ากลัวรักลวง
กลัวรักอารมณ์อ่อนไหว
กลัวรักจะไม่เข้าใจ
กลัวจนฤทัยไม่กล้าชื่นชม

กระแสลมแรงยังไม่แสลงเท่าลมรักลวง
ลมกระซิบที่เคยว่าห่วง
กลับกลายสลายเป็นลม
คอยพัดบาดใจ
ให้เป็นรอยทุกข์ระทม
ใจรักจึงต้องขื่นขม
เพราะหลงเชื่อลมรักลวง

ดวงใจข้าตรมแล้วลมเจ้าเอ๋ย
อย่าเย้ยข้าเลย
พัดเลยผ่านไปแล้วไม่ต้องห่วง
ข้ายอมช้ำใจ
ในรักที่ข้าเคยหวง
ลมจ๋าอย่าตามมาลวง
สงสารดวงใจดวงนี้เถิดลม